Swing'n Chicks

Ik zal onmiddellijk met de deur in huis vallen en de spanning niet langer rekken. De knoop is doorgehakt en dit bijna gelijktijdig met de nek van 40 vetgemeste kippen, maar daarover straks meer. De naam voor de kippenboerderij met vrije uitloop is nu een gedeponeerd trademark, nl. "Swing'n Chicks". Oorspronkelijk was het de bedoeling om de naam 'Happy Chickens' te gebruiken maar deze is niet meer beschikbaar. Er is dan maar gekozen om de kippen te laten swingen.
Benieuwd of er voldoende consumenten interesse hebben in deze swingende kippen. De eerste reacties waren maar flauw. Deze kippen zijn dan ook bijna 2x zo duur als de doorsnee fabriekskip (of hoe noem je zo'n beest). Het is de bedoeling deze te verkopen aan wholesalers en niet zozeer aan prive-personen. De verkoop kan echter pas gebeuren eens de officiele labels met naam en registratienummer gedrukt zijn. Voorlopig is het nog behelpen met reclame te maken bij de 400 inwoners van Broke en omstreken. Maar zodra het label officieel is kan elke 2 weken worden geleverd aan enkele grootwarenhuizen.


Och ja i.v.m. de zoektocht naar een geschikte bedrijfsnaam heb ik de eer en het genoegen, Bert Neyens als winnaar uit te roepen. Zijn Chickendales (naar analogie van de Chippendales) draagt de voorkeur weg van de voltallige jury. In het jury-verslag wordt vooral de originele invalshoek geprezen en blablabla...
Die jury-rapporten zij vrij langdraadig en saai dus de rest bespaar ik jullie. Wat natuurlijk niet wegneemt dat de overwinnig oververdiend is.
De nu bijna 1000 kippen zijn eeuwig (in een kippenleven betekent dit 8 tot 10 weken) dankbaar voor de vele verdienstelijke pogingen!!
De winnaar kan zijn prijs, een interactief bezoek aan een kippenslachterij komen afhalen op Wollombi Road 530 in Broke en dit nog tot eind augustus 2006.

Naast de verkoop van vers geslachte kippen wordt veel verwacht van gerookte kip. Een kok in de buurt en in de buurt is op zo'n 45min rijden, heeft een rookhuis. Daarin zal hij telkens een deel van de kippen roken met behulp van oude druivelaars. Heb er enkele dagen geleden van geproefd en 't is vreselijk lekker. Moet absoluut nog eens proberen dat rookproces van dichtbij mee te maken.

Dat iedereen hier meer dan voldoende te doen heeft wordt des te meer duidelijk door het feit dat ik tot vorige week dinsdag moest wachten om Roy terug te zien. Dat is de organische wijnboer waar Jean en ik ongeveer anderhalf jaar geleden zijn terechtgekomen. Het was een leuk weerzien. Zijn gezondheid is er wat op achteruit gegaan maar z'n uitbundige lach is hij nog niet kwijt. Zijn kookkunsten zijn ook eerder achteruit gegaan, want het dessert die hij voor het eerste klaarmaakte is slecht door enkelen opgegeten. Ik zal me de volgende keer wel opofferen om chocolademousse te maken of creme brulee of ...


De dagen glijden ondertussen voorbij met een min of meer vaste routine. 's Morgens een check-up van de kippen. De voorbije dagen was daar ook spijtig genoeg het tellen van het aantal doden bij. Door de koude 's nachts zijn op dagen maar liefst 50 kippetjes gestorven. Het temperatuurverschil overdag en 's nachts is hier vrij groot. 's Nachts zakt de temp. tot net onder nul maar tegen de middag loop ik alweer in t-shirt rond onder een stralende zon.
Er is een controle of er nog voldoende water beschikbaar is en eventueel bijvoederen. De eigenlijke voederbeurt vindt 's namiddags plaats.
Deze week had men hier ook last van een valk die de tijd van zijn leven HEEFT gehad. De vogel is op de een of andere manier in de kooi van de kuikens geraakt en heeft er een ware slachtpartij aangericht. Hij wist niet hoe er uit te geraken en business is business dus werdt het dier met enkele rake klappen van een plank een kopje kleiner werdt gemaakt. Alles behalve een mooi tafereel, k ben blij dat ik mijn fototoestel niet bijhad!!

Vanop een van de vele heuvels in de omgeving krijgen we dit mooie zicht op het centrum van Broke, niet meer maar ook niks minder.

Nog zo'n leuk jobke van de voorbije dagen, het kleven van labels op 'bush tomato chutney', 'beetroot relish', 'pickled figs', ...

Een avondje uit in de pub!

Er vloeide nog meer bloed deze week. Woensdag nacht hebben we 40 vetgemeste kippen gevangen en gewogen om ze naar het slachthuis te transporteren. De rit van een uur bevatte een 4-tal stops om onze dorst te lessen. Naar de kippen werdt niet omgekeken hun einde was nabij. Tegen middernacht werden de kippen met omgekeerd aan een ketting gehangen en de keel overgesneden. Dan nog enkele minuten in water van 62 graden om de pluimen los te weken. De kippen met natte, weke pluimen vliegen dan in een droogtrommel met rubber vingers en even later zien we een poedelnaakte kip. Dan nog enkel poten en ingewanden verwijderen waarna de kip klaar is om verorberd te worden.

Afgelopen weekend stond iets totaal anders op het programma. Een uitstap naar Sydney. Verwacht geen klassieke toeristische uitstap met het Opera House, Harbour Bridge, ... Shell en enkele vrienden hadden tickets voor de grootste seksbeurs van Australie. 4-Dagen lang kon je daar genieten van erotische shows, optredens en alle denkbare en vooral ondenkbare gadgets.

Het was best gezellig en het leek af en toe meer op een freakshow dan op iets anders. Vooral bij de artiest die schilderijen maakt door gebruik te maken van het penseel van de liefde.
We logeerden in het appartement van een vriend op amper enkele 10-tallen meters van het strand met 's morgens een prachtige zonsopgang.

Draai dan 0061|419272704

Een week verder sinds het laatste verslag en ik weet amper waar te beginnen. Er is zoveel gebeurd en de vele ontmoetingen, indrukken en nieuwe ervaringen vliegen voorbij. Het is goed dat ik beslist heb deze blog te maken, zodoende ben ik wel verplicht geregeld iets neer te pennen zodat ik over een jaar nog weet wat ik allemaal heb uitgespookt.


Vooraleer af te zakken naar Broke heb ik me een Australische SIM-kaart aangeschaft zodat iedereen me nu kan bereiken op: 0061419.27.27.04. Vraag me niet hoeveel een smsje kost tussen Belgie en Australie want ik weet het niet. Er is echter een erg goeie manier om dit te weten te komen ...

Een bankrekening heb ik ondertussen ook al, maar het nummer waarop jullie allemaal, jullie zuur verdiende stuivertjes kunnnen storten volgt later nog wel eens. De bankkaart wordt opgestuurd naar de familie Waite in Broke.

En dat is waar ik me sinds donderdagmiddag bevindt. Donderdagmorgen met de Hunter Valley Xpress bus gedropt in Cessnock, op ongeveer 30 km van Broke. Daar is Phill (een vriend van de familie) me komen oppikken. Eens in Broke volgt een hartelijk weerzien met Marian en Shell. Na enkele minuten lijkt het alsof ik maar een paar weken ben weggeweest. Veel is het hier niet veranderd. Het is wel iets rustiger: er zijn geen wwooffers, de zoon Andrew is op reis in Kroatie en de overige familieleden zijn in Sydney,...

Maar de rust is slechts schijn want er is massaal veel werk te doen. Vandaar misschien dat ik zo enthousiast wordt ontvangen. Iedereen heeft wel baat bij 2 extra helpende handen. Marian haar winkel "pickled & pitted", waar ze aromatische olieen, vinegars, tapenades, chutneys en nog veel meer verkoopt draait meer dan behoorlijk. Al deze heerlijke huisbereide delicatessen kan je komen proeven en natuurlijk ook kopen in een klein knus winkeltje bij het binnerijden van Broke. Voor degene die toevallig in de buurt zouden zijn, hier het adres: Wollombi Road 67, Broke NSW 2330. Voor meer info over de specialiteit van het huis kan je even een kijkje nemen op www.riverflatestate.com.au.

De dochter van Marian, Shell helpt hierbij maar steekt voornamelijk haar energie in het opzetten van een kippenkwekerij. Het zit nog in de beginfase, er is zelfs nog geen naam voor het bedrijf, maar de eerste lading van 100 kippen wordt volgende week geslacht. Ze doet dit samen met een vriend en zijn dringend op zoek naar een commercieel interessante naam voor dit project. Al wie suggesties heeft wordt aangemoedigd deze met spoed door te sturen. Zoals ik al zie volgende week worden de eerste geslacht en zonder officieel label geen verkoop. Hou er wel rekening mee dat happy chickens, happy choocks en yummie chickens reeds bestaan en zodoende afvallen.


Ik heb de voorbije dagen dus meegeholpen met een opzetten van kippendraad. Om binnen afzienbare tijd naar een totaal van 2000 kippen met vrije loop te gaan. Resultaat van 1 dag zo'n werk = 1 kanjer van een blaar op mijn rechterringvinger. En dat terwijl ik toch al wat ervaring heb met afrasteringen neerpoten. Anderhalf jaar geleden hebben Jean en ikke iets gelijkaardigs gedaan voor varkens.
De rode draad de voorbije dagen was het voederen van de kippen 's morgens en 's avonds. En met het aantal die er nu al zit ben je toch al gauw meer dan een uur bezig. Niet het properste werk want de hoeveelheid st**nt dat die beesten produceren is enorm. Zeker de kuikens hebben precies niets anders te doen.
Op het menu stond dan ook reeds kippenvleugels, billen en vanavond worden de borsten verwerkt tot schnitzel. Al dit lekkers wordt natuurlijk dagelijks doorgespoeld met liters rode wijn. Je zou mijn gloednieuwe tandenborstel moeten zien, paarsrood in plaats van maagdelijk wit.


Daarnaast heb ik ook 'bath bombs' gemaakt. Geen terreurnetwerk die deze bommen wil hebben, tenzij ze even willen relaxen in een heerlijk warm bad. Het zijn ballen iets groter dan een golfbal die net als een dafalgan oplossen in water maar in tegenstelling tot dafalgan verspreiden deze een heerlijk parfum. Dit is nog iets waar Shell zich mee bezig houdt. Het fabriceren van zepen, badolie en aanverwante producten.

Sinds gisteren ben ik samen met Marian begonnen met het aanleggen van een stock van producten. Eerstdaags worden nog enkele honderden potten met chutneys gevuld, honderden flessen met citroen-olie, en basilicum-olie gebotteld, ...

En dit alles om een monstervoorraad aan producten te hebben voor een van de grootste markten van Sydney. Op 23 augustus vindt daar 3 dagen lang een culinair festival plaats en de opkomst wordt geschat op bijna 100.000 bzoekers. Dit wordt hopelijk een hoogtepunt in het prille bestaan van "pickled & pitted". Het leuke idee van anderhalf jaar geleden is ondertussen reeds een goed draaiende business geworden.

Ik heb het gevoel dat ik nog een hoop andere dingen kan neerschrijven, maar da's te veel werk. Plus daarbij komt dat ik al veel dingen niet meer weet nu ik hier voor dit computerscherm zit. Het belangrijkste is dat ik me jeun en dat een Australische winter meer lijkt op een zonnige lentedag in Belgie dan op iets dat het woord winter verdiend.

Groeten en tot gauw

Stijn

Eindelijk gearriveerd

Ik heb geen goesting om hier die ellenlange vlucht te beschrijven, het enige wat ik er over kwijt wil is dat het veel langer duurde dan ik ooit durfde te vermoeden. We houden het positief door er meteen bij te vertellen dat na een dagje in Sydney al vlug duidelijk wordt dat het de moeite waard is. Ik blijf hier nog tot donderdagmorgen om enkele praktische zaken te regelen. Zoals een bankrekening openen met bijhorende bankkaart, sim-kaart voor gsm, ... en reis daarna door naar Broke.

Het is in dat dorp van amper 400 inwoners dat Jean en ik vorig jaar een weekje hebben verbleven. De familie aldaar is op de hoogte gebracht en ik zie er reikhalzend naar uit.

Even tussendoor als er schreifvouten in mijn teksten staan, niet klagen want: vglenos een odzeonrek aan de Cmabridge uinervstieit, makat het neit uit in wkele vdgoorle de letters zcih in een worod bnedvien, het egine brelkganije is dat de eetrse en de latsate lteetr op de jutise piotsie satan.

Tot slot nog enkele sfeerbeelden van het gezellige afscheid bij de Croky Boys en het emotionele afscheid in de luchthaven van Zaventem.

Meer dan halfweg

Hello,

k ben doodop na de vele uren gekneld te zijn geweest t/s het raampje van de Boeing 747 en 2 sympathieke Aussies. Maar het ergste is dat het nog niet voorbij is, want ik schrijf dit korte berichtje in de luchthaven van Singapore. Er wachten dus nog wat vlieguren op me, hopelijk zodadelijk een stoel waarvan de tv wel werkt zodat ik tenminste 1 fim zal hebben gezien.

Voor de rest kost het me veel moeite om dit allemaal correct neer te schrijven want 't zijn hier allemaal qwerty-klavieren. Misschien had ik toch een laptop moeten meenemen, om een ietsiepietsie sneller te kunnen typen. Alhoewel dat het wel vlug zal wennen.

Tot slot nog even nadrukkelijk vermelden dat ik jullie allemaal nu al mis. Het doet wel raar stillaan beseffen dat 'k het een jaar alleen zal moeten zien te redden. Maar na een jaar wordt het weerzien nog zo goed en die Aussies zijn ook wel super cool. Ligt mijn maag nu nog wat in de knoop dan weet ik nog zo goed dat over enkele weken de komende 365? dagen voorbij zullen vliegen.

BYEBYE

STIJN