Het leven zoals het is: Broke (deel 2)

Deel 2 van "het leven zoals het is: Broke", is eigenlijk meer het leven zoals het was in Broke. Ik ben namelijk al sinds donderdag aan de slag in het Belgian Beer Cafe. Maar voor meer details daarover en de ABC Gardening Expo van 2 weekends geleden moeten jullie nog effe wachten.
Eerst nog even opsommen wat me de laatste weken nog zoals heeft beziggehouden.

Ik was niet de enige vreemde hier in Broke, bij Roy logeren al enkele weken 2 Taiwanese meisjes en een Koreaan. Roy heeft op zijn gezegende leeftijd dus meer dan hulp genoeg in huis. Hij heeft geen nood aan de verpleegsters van het wit/gele kruis. Denk nu niet dat hij zo oud is maar om het huishouden, de wijngaard en het wijnmaken allemaal op z'n eentje te runnen komen enkele extra handen van pas. In het bijzonder voor het 'prunen' (het bijknippen van de takken) van de wijnranken. Ik had graag enkele dagen meegeholpen maar ik had er geen tijd voor, er was meer dan voldoende werk bij Marian. Het was zelfs zo druk dat Roy zijn wwoofers enkele dagen hebben meegeholpen bij het bottelen van de olijfolies, het aanbrengen van de labels en het verpakken. Het werk was een pak aangenamer en vooral het verliep veel vlotter om met 4 man (eigenlijk 2 mannen & 2 vrouwen) aan de slag te gaan. De eerste dag werden maar liefst meer dan 400 flessen van 250ml gevuld.
De productielijn draait op volle toeren en elke wordt de stock nog wat groter. En dit allemaal voor de ABC Gardening show die plaatsvind (plaatsvond) van 25 t.e.m. 27 augustus. Er heerst langzaam maar zeker een gezonde spanning.



Daarnaast krijgen we ook bezoek van David, zijn broer en tante. David is een Duitser die 2x bij Roy heeft gewwoofd. Hij is hier telkens enkele weken verbleven. Nu zit zijn reis er bijna op en zijn broer en tante reizen nog 3 weken mee langs de Oostkust vooraleer ze hem terug naar huis brengen. Hij heeft een resem fantastische reisverhalen, zoals zijn fietstocht van Melbourne naar Adelaide gedurende 2 maanden. En net zoals zovele wwoofers die ooit in Broke zijn geweest komen ze terug! Als je wil weten wat het precies is dat Broke zo bijzonder maakt dan moet je dat zelf komen ontdekken.


Ik heb ondertussen ook mijn eerste ervaring als marktkramer achter de rug. Om 6u word ik opgepikt door Sally en rijden we naar Maitland. Da's een uurtje rijden en daarmee zijn we vroeg genoeg om onze stal in te richten. Ik had niet het minste vermoeden dat de markt er zo zou uitzien. Het is erg groot (3x opp. 't Zand) met een gedeelte indoor en het grootste deel buiten. Onze tafels staan binnen klaar en we zijn omringd door een marktkramers met munten, zeep, en vooral hopen brol. Het heeft meer weg van een rommelmarkt. Het ziet er raar uit om olies, chutneys, olijven, tapenades, gemarineerde feta, ... te verkopen t/s al die andere dingen. Ik ben niet als marktkramer geboren en Sally ook niet want de opbrengst ($300) is maar middelmatig als we tegen 15u alles opbergen. Een regenachtige zondag is waarschijnlijk niet de leukste dag om op een markt rond te kuieren.


Daarnaast was het ook eens alle hens aan dek voor een lunch t/s de olijfbomen. Zo'n kleine 30 man kwam langs om een verjaardag te vieren. De weergoden waren ons gunstig gezind en de foto hieronder geeft een goed beeld van hoe prachtig de settting was. De groep kwam bijna anderhalf uur later aan dan voorzien doordat hun wijntour een beetje was uitgelopen. De sfeer zat er dan ook onmiddellijk in. De antipasta, 3 verschillende pastagerechten en de verjaardagstaart pasten perfect in het Italiaanse sfeertje waarvoor was gekozen. Het was een drukke dak maar ik keek vooral uit naar de dag erna. Een van de gasten was niet met de tourbus gekomen maar met z'n oldtimer een Citroen DS. Hij is een tv- en radioster, maar niet al te beroemd want de helft kon hier geen enkel van zijn programma's opnoemen. Hij had echter veel te veel gedronken om zelf te rijden. Ik offerde me dan maar enthousiast op om de dag erna zijn wagen te brengen. Het was de max!!! Zo'n revolutionaire wagen zoveel jaren geleden. Z'n achterste lift zich wat op bij het starten en schakelen doe je via de pook aan het stuur. Ik was bij het starten een beetje nerveus en heb toch enkele oefenrondjes rond de olijfboomgaard gemaakt. Het linksrijden zelf schrikt me niet meer af. Heb hier ondertussen al meer dan 2000km op de teller staan. De ene dag is het rondrijden in een automaat de dag erna in een manueel en het is switchen van een oude camionet tot een 4x4 pick-up.


Het werk blijft enorm afwisselend en 'k hoop dat het Belgian Beer Cafe kan concureren met de fantastische dingen die ik hier allemaal doe. Daar ik wat achterstand ben opgelopen is de vorige zin gedateerd. Om een idee te krijgen van hoe verschillend elke dag is enkel voorbeelden:


Een bezoekje aan de melkboer. Waar 200 koeien 2x daags worden gemolken.


We krijgen bezoek van een echte olie-kenner. De man zetelt in verscheidene jury's bij olie-competeties. Het proeven verloopt quasi hetzelfde als bij wijn. Zijn mening wordt hier erg gewaardeerd om te kunnen beslissen welke olies geblend worden en welke goed genoeg zijn om deel te nemen aan een wedstrijd. Er groeien hier tenslotte meer dan 10 verschillende soorten olijven (tafelfruit en om te persen) elk met hun typische smaak. Op de rechtse foto zie je v.l.n.r. Kalamata, Manzanillo en die laatste ben ik vergeten.


Tenslotte de grootste zoete aardappel die ik ook heb gezien. Volledig biologisch geweekt en te laat om op te sturen naar het Guiness Book of Records want de aardappel is al opgegeten mmmmhhhh.

Het leven zoals het is: Broke (deel 1)

De voorbije weken zijn 2 ladingen verse kuikens aangekomen in Broke. Deze worden met de 'taxi' geleverd in Singleton, dat is op een kleine 25 min. rijden van Broke. Daar worden ze door ons opgepikt en naar huis gebracht. Het was telkens een lading van 400 piepkleine 1-dag oude/jonge kuikens ($ 1.10/kuiken, verkocht aan $ 17/kip van 2.5kg). Ze zien er erg schattig uit met hun donsige gele pluimpjes en dat zeker in vergelijking met de vette waggelende kippen waaring ze transformeren.



Elk kuikentje wordt vastgenomen en gedwongen om wat te drinken. Dit doen we zodat de kuikens weten waar ze drinken kunnen vinden en om de dehydratatie na hun lange transport op te vangen. Het gepiep dat ze allen samen produceren is oorverdovend.

Enkele dagen later is van dat prille leven al heel wat minder te merken. Er sterven maar liefst 78 kuikens van 2 weken oud. Opnieuw een zware tegenslag voor de swing'n chicks. Er is geen wetsdokter nodig om de doodsoorzaak vast te stellen. De nachtvorst, een zeldzame regenbui en een kapotte thermostaat in hun hok zijn de schuldigen. Shell en Matt zijn beiden nog volop aan het zoeken naar het gepaste hok en de ideale leefomstandigheden. De financiele middelen zijn beperkt en vaak wordt gewerkt met rommel en brol allerhande om de hokken en omheiningen in elkaar te knutselen.

De week erna was nog erger. Het was de bedoeling om 90 vetgemeste kippen te verzamelen en deze naar het slachthuis te brengen. Om alles wat vlugger te laten verlopen komen Marian en Phill helpen om de kippen in een hoek te jagen. Aangekomen op de boerderij ziet het veld met
De week erna was alles verre van normaal. Het was de bedoeling om 90 vetgemeste kippen te verzamelen en deze naar het slachthuis te brengen. Om alles wat vlugger te laten verlopen komen Marian en Phill helpen om de kippen in een hoek te jagen. Aangekomen op de boerderij ziet het veld met de 8 weken oude kippen er uit als de Killing Fields. De hond, Madison, die bedoelt was om roofvogels en kraaien af te schrikken is losgebroken en heeft een ware ravage aangericht. Over het ganse veld liggen maar liefst 50 doodgebeten kippen. Sommige zijn aan het doodbloeden bij aankomst en spartelen nog wat rond op de grond. Geen prettig zicht maar vooraleer we de doden verzamelen moet er gewerkt worden, dus drijven we alle nog levende kippen in een hoek. Daar worden ze een per een gevangen en gewogen.


We streven naar een gewicht van 2.5kg tot 2.9kg per kip. Dat zijn joekels van kippen, maar da’s wat Matt wil. Hij is er van overtuigd dat de doorsnee kip in de winkel te klein is en nog niet de volle smaak heeft die ze zou moeten hebben. De consumenten hier zijn nog niet allemaal overtuigd in tegenstelling tot mezelf. Ik heb de laatste weken enkele kilos kip naar binnen gewerkt en ze zijn heerlijk. Zowel de verse als de gerookte kip gaat bij mij nog altijd vlot naar binnen.

Eens gewikt en gewogen worden ze in kooien gestopt klaar voor transport. We verzamelen ook alle dode kippen en gooien deze een km verder tussen de struiken. De vossen, roofvogels en andere zullen de komende weken niet van honger omkomen.

Ik vermelde reeds dat we de voorbije weken last hadden van nachtvorst. Het betreft hier telkens slecht -1 tot -3 graden onder nul. Het is hier dan wel putje winter maar die winter gelijkt in niks op onze winters, behalve dan die vriestemperaturen. Overdag is het telkens meer dan 20 graden. Eens de zon begint te schijnen wordt het lekker warm. Niemand die daar over klaagt. Daarbij is het ook nog eens kurkdroog. Alle aussie smeken om enkele weken regen in overvloed. Sommigen zeggen dat dit de droogste periode is die ze ooit hebben gekend en die sommigen zagen er toch 70 en ouder uit. Water is hier een kostbaar goed geworden en dit in een periode waarin de reserves voor de rest van het jaar worden aangelegd.

Een aangenaam gevolg, voor mij althans, is dat ik de regenjas die ik thuis ben vergeten niet nodig heb. Maar nog beter is dat het hier krioelt van de kangeroes. Door de droogte landinwaarts komen ze massaal dichter bij de akkers waar er dagelijks wordt gesproeid. Tussen de olijfbomen zie ik er dagelijks een 30-tal rondspringen en dat hebben ze hier nog nooit meegemaakt. Overal waar je rondrijdt zie je ze rondspringen en langs de kant van de weg liggen veel dode dieren. Niemand die er om treurt want er zijn er veel te veel. En ze richten veel vernielingen aan aan omheiningen, plantages, …

That’s all folks!!!

Binnen enkele dagen volgt deel 2.

Excuus: druk, druk, druk ...

Hello,

Ik ben de voorbije 3 weken allesbehalve een voorbeeldige blogger geweest. Zeker in vergelijking met de Croky Boys-blog en nog minder in vergelijking met Brugge-blog. Er zijn verschillende redenen de een al beter dan de andere. De voornaamste is dat ik gewoon geen tijd had, ik ben quasi elke dag aan het werk van 's morgens tot 's avonds laat.
De schaarse vrije momenten probeer ik mijn dagboek up-to-date te houden, lees mijn mails, lees de Standaard online en als er dan nog wat tijd overblijft gewoon lekker niks doen.

Wie dacht dat "wwoof-en" simpel is, heeft het dan ook lelijk mis (maar ik klaag niet!!!). Nog even het geheugen opfrissen van sommigen: wwoof staat voor Willing Workers On Organic Farms. Dit houdt in dat je in theorie 4 tot 6u per dag meewerkt op het bedrijf en als tegenpresatatie voorziet men accomodatie en maaltijden. Ik vind het een fantastische manier om door Australie te reizen. Het is spotgoedkoop, ik heb de laatste weken geen dollar uitgegeven. De vele boeiende contacten met aussies, de nieuwe dingen die ik leerde, de momenten met lachen, de keren dat ik vloekte, de liters wijn die ik naar binnen speelde en ... waren allemaal gratis. Het zijn fantastische dagen waarin het dus, zoals reeds vermeld, moeilijk is om ook nog eens tijd vrij te maken om jullie aan het thuisfront op de hoogte te houden van al wat hier leeft. Ik probeer om jullie de komende weken vaker verse berichten te serveren.

Wat er zoal gebeurde de voorbije weken laat ik jullie maandag weten. Daarbij komen ook de nodige foto's. Maar voor ik ermee ophou en ik mijn bed kruip al even iets vertellen over de nabije toekomst. Ik heb namelijk gesolliciteerd bij het Belgian Beer Cafe Epoque. Als alles naar wens verloopt ga ik op maandag 28 augustus aan de slag. Met dit leuke vooruitzicht sluit ik af en ik hoop dat het een droog weekend wordt voor jullie!!!

byebye